De reden van de oprichting van Stichting Ouders en Kinderen Eerst (O.K.E) is gekomen door de frustratie waar ik zelf als hulpvragende ouder mee rondliep. In mijn beleving had ik een redelijk simpele vraag voor de professionals. Vele pogingen (lees trajecten) zijn er gedaan om het antwoordt te vinden op mijn vraag maar een antwoord konden de professionals mij niet geven. Niet alleen ik bleek hier tegenaan te lopen maar met mij waren er nog veel meer ouders te vinden met dezelfde frustratie over de hulpverlening en het weg blijven van een oplossing.
De hoofdreden voor deze frustratie bestond uit het gevoel dat we niet gezien, gehoord of begrepen te werden in onze hulpvraag. Dit viel ons stuk voor stuk zwaar en zorgden er voor dat de twijfels bij ons zelf alleen maar groter werden. Een veel gehoorde vraag/kreet onder de ouders die dit gevoel herkennen was (en is): “Ik ben toch niet gek?”

Door onze ervaringen te delen met elkaar en met professionals zijn we tot bepaalde inzichten en conclusies gekomen. Deze inzichten en conclusies willen we delen met anderen met andere ouders en met hulpverleners. Door onze ervaringen met hulpverleners te delen kan er ook bij hen inzichten komen over waarom sommige trajecten maar niet schijnen te werken.

Wij misten als ouders een plek waar wij vrijblijvend terecht konden met ons verhaal en frustraties en waar we tips en handvatten konden krijgen hoe met onze frustraties om te kunnen gaan. Daarom bieden wij nu zelf deze vrijblijvende hulp aan andere ouders aan die hier behoefte aan hebben.

Ouders en Kinderen Eerst is dan misschien wel ontstaan door en voor gescheiden ouders, toch vinden wij het belangrijk er voor iedereen te zijn die de ervaring deelt van het niet gezien- gehoord of begrepen te voelen bij een situatie rondom minderjarige kinderen. Schroom dus niet en bel of mail gewoon als je behoefte hebt aan een luisterend oor!